serantín

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ se.ɾa(ŋ)nˈtiŋ ]
Etimoloxía: De Serantes + -ín.

Sustantivu[editar]

singular masculín serantín, femenín serantina; plural masculín serantinos, femenín serantines términu non incluyíu nel DALLA

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín serantín, femenín serantina, neutru serantino; plural masculín serantinos, femenín serantines términu non incluyíu nel DALLA

  1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Serantes, nel conceyu de Tapia.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ se.ɾanˈtiŋ ]

Sustantivu[editar]

singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías

  1. (Xentiliciu) Serantín (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín serantín, femenín serantía; plural masculín serantíos, femenín serantías

  1. (Xentiliciu) Serantín, de Serantes.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Dicionario do Galego de Asturias; Carlos Xesús Varela Aenlle, Servizo de Publicacións da Universidade de Vigo, 2021; ISBN: 978-84-8158-897-2.