aislláu
Asturianu
[editar]
Pronunciación y silabación: [ ajzˈʎaw ]
Axetivu
[editar]
singular masculín aislláu, femenín aisllada, neutru aisllao; plural masculín aisllaos, femenín aisllaes
- Que daqué ta o queda solo y separtao d'otres coses.
- Que daquién ta o queda solo y separtao d'otres persones.
- Que daquién s'aparta d'otres persones o de la realidá que-y arrodia.
- Que ta protexíu contra soníos o ruíos, temperatures estremes, la humedanza, o la electricidá.
- (Llingüística) Que nun tien rellación con otres llingües, o qu'aínda nun se-y encontró rellación con otros sistemes llingüísticos.
- El vascuenciu ye actualmente l'únicu idioma aislláu d'Europa.
Otres formes
- aisláu → forma encamentada nel DALLA
Espresiones
- llingua aisllada: llingua que nun tien rellación con otres llingües.
Traducciones y equivalencies
[editar]
«aislláu»: protexío d'axentes físico s esteriores
Forma de verbu
[editar]singular masculín aislláu, femenín aisllada, neutru aisllao; plural masculín aisllaos, femenín aisllaes
- Participiu d'aisllar.
Usu
- Úsase tamién como axetivu.
Referencies
[editar]- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
- Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.