argiva

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ əɾˈʒi.βə ], [ əɾˈʒi.və ]; catalán occidental [ aɾˈd͡ʒi.βa ], [ aɾˈd͡ʒi.va ]

Sustantivu[editar]

singular masculín argiva, femenín argiu ; plural masculín argives, femenín argius

  1. (Xentiliciu) Arxiva (habitante d'Argos).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Helena (habitante de la Grecia antigua).

Sinónimos

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'argiu.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ aɾˈxi.βa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín argiva, masculín argivo; plural femenín argivas, masculín argivos

  1. (Xentiliciu) Arxiva (habitante d'Argos).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Helena (habitante de la Grecia antigua).

Sinónimos

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'argivo.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ɐɾˈʒi.vɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín argiva, masculín argivo; plural femenín argivas, masculín argivos

  1. (Xentiliciu) Arxiva (habitante d'Argos).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Helena (habitante de la Grecia antigua).

Sinónimos

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'argivo.

Referencies[editar]