beyuscu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ beˈʝus.ku ]

Homófonu: veyuscu

Etimoloxía: De (El) Beyu + -uscu.

Sustantivu

singular masculín beyuscu, femenín beyusca; plural masculín beyuscos, femenín beyusques → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar d'El Beyu, nel conceyu de Ponga.

Pallabres rellacionaes

• ponguetu; cainavín, casielludu, cazuepu, tandexu, tarañés

Axetivu

singular masculín beyuscu, femenín beyusca, neutru beyusco; plural masculín beyuscos, femenín beyusques → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Relativo al llugar d'El Beyu, nel conceyu de Ponga.

Pallabres rellacionaes

• ponguetu; cainavín, casielludu, cazuepu, tandexu, tarañés

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.