blanc

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbɫaŋ(k) ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular blanc; plural blancs

  1. Blancu, color blanco.

Axetivu[editar]

singular masculín blanc, femenín blanca; plural masculín blancs, femenín blanques

  1. Blancu, de color blanco.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ blɑ̃ ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular blanc; plural blancs

  1. Blancu, color blanco.

Axetivu[editar]

singular masculín blanc, femenín blanche; plural masculín blancs, femenín blanches

  1. Blancu, de color blanco.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈblaŋk ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular blanc; plural blancs

  1. Blancu, color blanco.

Axetivu[editar]

singular masculín blanc, femenín blanca; plural masculín blancs, femenín blancas

  1. Blancu, de color blanco.

Referencies[editar]