brasilera

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bɾə.ziˈɫe.ɾə ]; catalán occidental [ bɾa.ziˈɫe.ɾa ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín brasilera, masculín brasiler; plural femenín brasileres, masculín brasilers

  1. (Xentiliciu) Brasilana, brasileña (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de brasiler.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ bɾa.siˈle.ɾa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín brasilera, masculín brasilero; plural femenín brasileras, masculín brasileros

  1. (Xentiliciu) Brasilana, brasileña (habitante).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de brasilero.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.