brasilera
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ bɾə.ziˈɫe.ɾə ]; catalán occidental [ bɾa.ziˈɫe.ɾa ]
«brasilera» catalán occidental
(rexistru)
Sustantivu[editar]
singular femenín brasilera, masculín brasiler; plural femenín brasileres, masculín brasilers
- (Xentiliciu) Brasilana, brasileña (habitante).
Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de brasiler.
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Español[editar]
Pronunciación y silabación: [ bɾa.siˈle.ɾa ]
Sustantivu[editar]
singular femenín brasilera, masculín brasilero; plural femenín brasileras, masculín brasileros
- (Xentiliciu) Brasilana, brasileña (habitante).
Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de brasilero.
Referencies[editar]
- Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.