cóncanu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ ˈkoŋ.ka.nu ]

Sustantivu

singular masculín cóncanu, femenín cóncana; plural masculín cóncanos, femenín cóncanes

1. (Xentiliciu) desusáu Habitante del llugar de Mestas, na parroquia de Mestas de Con, nel conceyu Cangues d'Onís.

Pallabres rellacionaes

• cangués; cañuscu, cuadonguín, llerizanu, lluevizu, olicianu, perllezanu, rieranu, següenquín, tornixu

Axetivu

singular masculín cóncanu, femenín cóncana, neutru cóncano; plural masculín cóncanos, femenín cóncanes

1. (Xentiliciu) desusáu Relativo al llugar de Mestas, na parroquia de Mestas de Con, nel conceyu Cangues d'Onís.

Pallabres rellacionaes

• cangués; cañuscu, cuadonguín, llerizanu, lluevizu, olicianu, perllezanu, rieranu, següenquín, tornixu

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
• DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.