rieranu
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ rjeˈɾa.nu ]
Sustantivu[editar]
singular masculín rieranu, femenín rierana; plural masculín rieranos, femenín rieranes
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de La Riera, nel conceyu Cangues d'Onís.
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de La Riera, nel conceyu de Colunga.
Pallabres rellacionaes[editar]
- [1] cangués; cañuscu, cóncanu, cuadonguín, llerizanu, lluevizu, olicianu, perllezanu, següenquín, tornixu
- [2] colungués; carrandín, gobiendés, isleñu, llastrín, lliberdonés, pernusín
Axetivu[editar]
singular masculín rieranu, femenín rierana, neutru rierano; plural masculín rieranos, femenín rieranes
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de La Riera, nel conceyu Cangues d'Onís.
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de La Riera, nel conceyu de Colunga.
Pallabres rellacionaes[editar]
- [1] cangués; cañuscu, cóncanu, cuadonguín, llerizanu, lluevizu, olicianu, perllezanu, següenquín, tornixu
- [2] colungués; carrandín, gobiendés, isleñu, llastrín, lliberdonés, pernusín
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
- DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.