canis

De Wikcionariu

Llatín[editar]

Pronunciación[editar]

  • llatín clásicu [ ˈka.nis ] (cănis)

Sustantivu[editar]

masculín - nominativu canis, xenitivu canis

  1. (Zooloxía) Perru, perra.

Forma de sustantivu[editar]

  1. Forma xenitiva singular de canis.

Referencies[editar]

  • Diccionario Etimológico Latino-Español; Santiago Segura Munguía, Ediciones Generales Anaya, 1985, 1ª edición ISBN: 84-7525-306-7.