chinesa

De Wikcionariu

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinés.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinés.


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈnɛ.z̺ɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín chinesa , masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinés.

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.zo ]

Sustantivu[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinés.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ʃiˈne.zɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinês; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de chinês.