Saltar al conteníu

chinesa

De Wikcionariu

Aragonés

[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.sa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de chinés.


Gallegu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.sa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de chinés.


Mirandés

[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈnɛ.z̺ɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín chinesa , masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de chinés.

Occitanu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ t͡ʃiˈne.zo ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinés; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de chinés.


Portugués

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ʃiˈne.zɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín chinesa, masculín chinês; plural femenín chinesas, masculín chineses

  1. (Xentiliciu) China, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) China, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de chinês.