divin

De Wikcionariu
Mira tamién: divín

Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ di.vɛ̃ ]

(rexistru)

Axetivu[editar]

singular masculín divin, femenín divine; plural masculín divins, femenín divines

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Le Petit Robert. Dictionnaire de la langue française; Dictionnaires Le Robert, Paris, 2003. ISBN: 2-85036-826-1. Versión on-line.
  • Larousse - Dictionnaires Larousse français monolingue et bilingues en ligne. Éditions Larousse. Consulta on-line.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ diˈβi ]

(rexistru)

Axetivu[editar]

singular masculín divin, femenín divina; plural masculín divins, femenín divinas

  1. (Mitoloxía y relixón) Divín.
  2. figuradamente Divín, mui bono, escelente.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]