elefant
Aragonés[editar]
Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu[editar]
masculín singular elefant; plural elefants
Referencies[editar]
- Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ə.ɫəˈfan ]; catalán occidental [ e.ɫeˈfan ]
«elefant» catalán occidental
(rexistru)
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu[editar]
singular masculín elefant, femenín elefanta ; plural masculín elefants, femenín elefantes
- (Zooloxía) Elefante; elefante machu.
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Occitanu[editar]
Pronunciación y silabación: [ e.leˈfan ]
«elefant»
(rexistru)
Etimoloxía: Del llatín elephas.
Sustantivu[editar]
singular masculín elefant, femenín elefanta; plural masculín elefants, femenín elefantas
Referencies[editar]
- Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
Categoríes:
- Aragonés-Asturianu
- Sustantivos aragoneses
- Sustantivos masculinos aragoneses
- Zooloxía (aragonés)
- Catalán-Asturianu
- Pallabres catalanes con rexistru sonoru
- Sustantivos catalanes
- Sustantivos xenéricos catalanes
- Zooloxía (catalán)
- Occitanu-Asturianu
- Pallabres occitanes con rexistru sonoru
- Sustantivos occitanos
- Sustantivos xenéricos occitanos
- Zooloxía (occitanu)