esmelláu

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ (e)zme.'ʎaw ] ~ [ (e)zme.'ʝaw ] ^AFI
Etimoloxía: A esta pallabra fálta-y la etimoloxía.

Axetivu

singular masculín esmelláu , femenín esmellada, neutru esmellao; plural masculín esmellaos, femenín esmellaes

1. (Anatomía) Que-y falta dalgún diente, o lu tien rotu.
2. (Anatomía) Que entá nun-y salieron los dientes.
3. (Anatomía), (Coloquial) Que tien el cazu más saliente de lo normal, que tien la llavera mui grande.
4. (Anatomía), (Coloquial) Que tien los llabios grandes y abultaos.
5. Que ye ruin y delgáu.

Sinónimos

• [4] belfu, bezudu, guelfu, güelfu
• [5] escarnáu, escudelleráu, esmelgáu

Pallabres rellacionaes

• [1-4] barbadiella, cazu, llavera
• [5] aperráu, esbirriáu, esglamiáu, esmesáu, esmirriáu, estripáu, esturniáu, esturníu

Traducciones

«esmelláu»: ensin diente

Español: desdentado (es), mellado (es)

Forma de verbu

singular masculín esmelláu , femenín esmellada, neutru esmellao; plural masculín esmellaos, femenín esmellaes

1. Participiu d'esmellar.