Saltar al conteníu

finlandeses

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fi(ŋ)n.la(ŋ)nˈde.ses ]
(rexistru)

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandés.
  2. Forma plural de finlandesa.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma plural, masculina y femenina, de finlandés.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fin.lanˈde.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finlandés.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ fin.ɫənˈdɛ.zəs ]
  • catalán occidental [ fin.ɫanˈde.zes ]
(rexistru)

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandesa.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina plural de finlandès ~ finlandés.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fin.lanˈde.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finlandés.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fin.lanˈde.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finlandés.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fin.lanˈde.zes ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finlandés.

Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • portugués européu [ fĩ.lɐ̃ˈde.zəʃ ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finlandês.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finlandês.