griego

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈɣɾje.ɣo ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de griegu.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈgɾje.ɣo ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu, llingua griega.

Axetivu[editar]

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

Pallabres rellacionaes


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾje.ɣo ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu.

Axetivu[editar]

singular masculín griego, femenín griega ; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.

Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾje.ɣu ], [ ˈɡɾe.ɣu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín griego , femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular griego ensin plural

  1. (Llingüística) Griegu.

Axetivu[editar]

singular masculín griego, femenín griega; plural masculín griegos, femenín griegas

  1. (Xentiliciu) Griegu, de Grecia.
  2. (Filoloxía) Griegu, de la llingua griega.

Pallabres rellacionaes[editar]