intestín

Mira tamién: intestin

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ i(ŋ)n.tesˈtiŋ ]
Etimoloxía: A esta pallabra fálta-y la etimoloxía.

Sustantivu

masculín singular intestín; plural intestinos

1. (Anatomía) Órganu allargáu del aparatu dixestivu, que sigue al estómagu y termina nel cursu, encargáu d'absorber los nutrientes del alimentu. → Con esti significáu, suel usase en plural
2. (Anatomía) Caúna de les divisiones que tien esti órganu.

Sinónimos

• estantín; tripa ~ tripes

Pallabres rellacionaes

• intestín delgáu, intestín gordu; duodenu, yeyunu, íleon, ciegu colon, rectu ~ reutu, apéndiz, cursu
• farinxe, esófagu, estómagu, fégadu, páncrees, píloru, vesícula

Traducciones y equivalencies

Traducciones

Español: intestino (es) Francés: intestin (fr)

Inglés: intestine (en)