luxemburguesa

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ lu(k).se(ŋ)m.buɾˈɣe.sa ], [ lu.ʃe(ŋ)m.buɾˈɣe.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín luxemburguesa, masculín luxemburgués; plural femenín y masculín luxemburgueses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Luxemburgu.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de luxemburgués.

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ɫuk.səm.buɾˈɣɛ.zə ]; catalán occidental [ ɫuk.sem.buɾˈɣe.za ]

Sustantivu[editar]

singular femenín luxemburguesa, masculín luxemburguès; plural femenín luxemburgueses, masculín luxemburguesos

  1. (Xentiliciu) Luxemburguesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de luxemburguès.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ luk.sem.buɾˈɣe.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín luxemburguesa, masculín luxemburgués; plural femenín luxemburguesas, masculín luxemburgueses

  1. (Xentiliciu) Luxemburguesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de luxemburgués.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ luk.sem.buɾˈɣe.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín luxemburguesa, masculín luxemburgués; plural femenín luxemburguesas, masculín luxemburgueses

  1. (Xentiliciu) Luxemburguesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de luxemburgués.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ lu.ʃẽ.buɾˈɣe.zɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín luxemburguesa, masculín luxemburguês; plural femenín luxemburguesas, masculín luxemburgueses

  1. (Xentiliciu) Luxemburguesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de luxemburguês.