Saltar al conteníu

mar

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]
Etimoloxía: Del llatín mare.

Sustantivu

[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Masa d'agua salao qu'ocupa les tres cuartes partes del planeta.
  2. (Xeografía) Nome que recibe caúna de les divisiones d'ésta.

Pallabres rellacionaes[editar]

Llocuciones[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «mar».

Aragonés

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.

Catalán

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.


Español

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.


Gallegu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.

Mirandés

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.

Occitanu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ], [ ˈma ]

(rexistru)

Sustantivu

[editar]

femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.


Portugués

[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.