mar

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]
Etimoloxía: Del llatín mare.

Sustantivu[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Masa d'agua salao qu'ocupa les tres cuartes partes del planeta.
  2. (Xeografía) Nome que recibe caúna de les divisiones d'ésta.

Pallabres rellacionaes[editar]

Llocuciones[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «mar».

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín o femenín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.

Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ], [ ˈma ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

femenín singular mar; plural mars

  1. (Xeografía) Mar.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmaɾ ]

Sustantivu[editar]

masculín singular mar; plural mares

  1. (Xeografía) Mar.