mestre

De Wikcionariu
Mira tamién: mèstre

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈmɛs.tɾə ]; catalán occidental [ ˈmes.tɾe ]

Sustantivu[editar]

singular masculín mestre, femenín mestra; plural masculín y femenín mestres

  1. (Educación), (Oficios y profesiones) Docente, enseñante.
  2. (Educación), (Oficios y profesiones) Maestru (docente d'educación primaria).

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈmɛs.tɾe ]

Sustantivu[editar]

singular masculín mestre, femenín mestra; plural masculín mestres, femenín mestras

  1. (Educación), (Oficios y profesiones) Docente, enseñante.
  2. (Educación), (Oficios y profesiones) Maestru (docente d'educación primaria).

Sinónimos

Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: portugués européu [ ˈmɛʃ.tɾɨ ]; portugués brasilanu [ ˈmɛs.tɾi ]

Sustantivu[editar]

singular masculín mestre, femenín mestra; plural masculín mestres, femenín mestras

  1. (Educación), (Oficios y profesiones) Docente, enseñante.

Sinónimos