nauruan
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
![]() |
Francés[editar]
Pronunciación y silabación: [ no.ʁwɑ̃ ], [ no.ʁɥɑ̃ ], [ no.ʁy.ɑ̃ ] ]
Sustantivu[editar]
masculín singular nauruan ensin plural
- (Llingüística) Nauruanu (llingua).
Axetivu[editar]
singular masculín nauruan, femenín nauruane; plural masculín nauruans, femenín nauruanes
- (Xentiliciu) Nauruanu, de Nauru.
- (Filoloxía) Nauruanu, de la llingua nauruana.
Pallabres rellacionaes
Occitanu[editar]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín nauruan, femenín nauruana; plural masculín nauruans, femenín nauruanas
- (Xentiliciu) Nauruanu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular nauruan ensin plural
- (Llingüística) Nauruanu (llingua).
Axetivu[editar]
singular masculín nauruan, femenín nauruana; plural masculín nauruans, femenín nauruanas
- (Xentiliciu) Nauruanu, de Nauru.
- (Filoloxía) Nauruanu, de la llingua nauruana.
Pallabres rellacionaes
Categoríes:
- Francés-Asturianu
- Sustantivos franceses
- Sustantivos masculinos singulares franceses
- Llingüística (francés)
- Axetivos franceses
- Axetivos xenéricos franceses
- Xentiliciu (francés)
- Filoloxía (francés)
- Occitanu-Asturianu
- Sustantivos occitanos
- Sustantivos xenéricos occitanos
- Xentiliciu (occitanu)
- Sustantivos masculinos singulares occitanos
- Llingüística (occitanu)
- Axetivos occitanos
- Axetivos xenéricos occitanos
- Filoloxía (occitanu)