or
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
Catalán[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈɔɾ ]
«or»
(rexistru)
Sustantivu[editar]
masculín singular or; plural ors
Referencies[editar]
- Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
- Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.
Francés[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɔʁ ]
«or»
(rexistru)
Etimoloxía: Del llatín aurum.
Sustantivu[editar]
masculín singular or; plural ors
Referencies[editar]
- Le Petit Robert. Dictionnaire de la langue française; Dictionnaires Le Robert, Paris, 2003. ISBN: 2-85036-826-1. Versión on-line.
- Larousse - Dictionnaires Larousse français monolingue et bilingues en ligne. Éditions Larousse. Consulta on-line.
Vascu[editar]
Sustantivu[editar]
- (Zooloxía) Perru (especie); perru, perra.
Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]
- Elhuyar Hiztegia/Diccionario Elhuyar; Kultura eta Hizkuntza Politika Saila/Departamento de Cultura y Política Lingüística, Eusko Jaurlaritza/Gobierno Vasco Páxina web.
Categoríes:
- Catalán-Asturianu
- Pallabres catalanes con rexistru sonoru
- Sustantivos catalanes
- Sustantivos masculinos catalanes
- Química (catalán)
- Francés-Asturianu
- Pallabres franceses con rexistru sonoru
- Sustantivos franceses
- Sustantivos masculinos franceses
- Química (francés)
- Vascu-Asturianu
- Sustantivos vascos
- Zooloxía (vascu)