ours

De Wikcionariu

Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ uʁs ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular masculín ours, femenín ourse; plural masculín ours, femenín ourses

  1. (Zooloxía) Osu.

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma de sustantivu[editar]

Pronunciación y silabación: [ uʁs ]; [ uʁ ] (pronunciación antigua pero que pue sentise aínda por exemplu en Canadá)

  1. Forma plural d'ours.

Referencies[editar]

  • Le Petit Robert. Dictionnaire de la langue française; Dictionnaires Le Robert, Paris, 2003. ISBN: 2-85036-826-1. Versión on-line.
  • Larousse - Dictionnaires Larousse français monolingue et bilingues en ligne. Éditions Larousse. Consulta on-line.

Inglés[editar]

Pronunciación y silabación: inglés británicu [ ˈaʊəz ]; inglés americanu [ ˈaʊɚz ]

(rexistru)

Pronome[editar]

  1. Nuestru, posesivu pa la primer persona plural.

Pallabres rellacionaes