Saltar al conteníu

pargo

De Wikcionariu

Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈpaɾ.ɣo ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular pargo; plural pargos

  1. (Ictioloxía) Rubiel, rubiellu (Pagrus pagrus).

Sinónimos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Nomenclátor de los seres vivos en llingua asturiana, Sabencia - Sociedá Asturiana de les Ciencies. Consulta on-line.
  • Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈpaɾ.ɣo ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular pargo; plural pargos

  1. (Ictioloxía) Rubiel, rubiellu (Pagrus pagrus).

Otres formes[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • TERGAL - Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades; Xunta de Galicia. ISSN 2530-4917 Consulta on-line.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈpaɾ.ɣu ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular pargo; plural pargos

  1. (Ictioloxía) Rubiel, rubiellu (Pagrus pagrus).

Sinónimos[editar]

Referencies

[editar]