Saltar al conteníu

reigadina

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación y silabación: [ rej.ɣaˈði.na ]
Etimoloxía: De (La) Reigada + sufixu -ín.

Sustantivu

[editar]

singular femenín reigadina, masculín reigadín ; plural femenín reigadines, masculín reigadinos

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de La Reigada, nel conceyu Candamu.

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de reigadín.

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.
  • DGPE - Dictadoloxía Tópica d'Asturies; Luis Casteleiro Oliveros & Ramón de Andrés Díaz (dirs.): Asturies nel Diccionario Geográfico Popular de España. Uviéu: Seminariu de Filoloxía Asturiana (Universidá d’Uviéu). Consulta on-line.