Saltar al conteníu

romano

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ roˈma.no ]
(rexistru)

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de romanu.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ roˈma.no ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín romano , femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu (habitante de Roma capital italiana).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu (habitante de la Roma antigua).

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín romano , femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu, de Roma capital italian.
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu, de la Roma antigua.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ roˈma.no ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu (habitante de Roma capital italiana).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu (habitante de la Roma antigua).

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana ; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu, de Roma capital italian.
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu, de la Roma antigua.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ roˈma.no ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu (habitante de Roma capital italiana).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu (habitante de la Roma antigua).

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu, de Roma capital italian.
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu, de la Roma antigua.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ʁuˈmɐ.nu ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu (habitante de Roma capital italiana).
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu (habitante de la Roma antigua).

Términos rellacionaos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín romano, femenín romana; plural masculín romanos, femenín romanas

  1. (Xentiliciu) Romanu, de Roma capital italian.
  2. (Xentiliciu), (Historia) Romanu, de la Roma antigua.

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]