romeno

De Wikcionariu

Italianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ roˈmɛ.no ]

Sustantivu[editar]

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

Otres formes


Mirandés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ruˈmɛ.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín romeno , femenín romena; plural masculín romenos, femenín romenas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular romeno ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

Axetivu[editar]

singular masculín romeno, femenín romena; plural masculín romenos, femenín romenas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

Pallabres rellacionaes

Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ʁuˈme.nu ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín romeno, femenín romena; plural masculín romenos, femenín romenas

  1. (Xentiliciu) Rumanu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular romeno ensin plural

  1. (Llingüística) Rumanu, llingua rumana.

Axetivu[editar]

singular masculín romeno, femenín romena; plural masculín romenos, femenín romenas

  1. (Xentiliciu) Rumanu, de Rumanía.
  2. (Filoloxía) Rumanu, de la llingua rumana.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]