rus

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈrus ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín rus, femenín russa ; plural masculín russos, femenín russes

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular rus ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

Axetivu[editar]

singular masculín rus, femenín russa; plural masculín russos, femenín russes

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


Llatín[editar]

Sustantivu[editar]

  1. Aldea.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈrys ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín rus, femenín russa; plural masculín russes, femenín russas

  1. (Xentiliciu) Rusu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular rus ensin plural

  1. (Llingüística) Rusu, llingua rusa.

Axetivu[editar]

singular masculín rus, femenín russa; plural masculín russes, femenín russas

  1. (Xentiliciu) Rusu, de Rusia.
  2. (Filoloxía) Rusu, de la llingua rusa.

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]