sevillana

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ se.βiˈʎa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín sevillana, masculín sevillanu ; plural femenín sevillanes, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá de Sevilla.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia de Sevilla.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de sevillanu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ sə.βiˈʎa.nə ]; catalán occidental [ se.βiˈʎa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín sevillana, masculín sevillà; plural femenín sevillanes, masculín sevillans

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de sevillà.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non yeísta [ se.βiˈʎa.na ]; yeísta [ se.βiˈʝa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín sevillana, masculín sevillano; plural femenín sevillanas, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de sevillano.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ se.βiˈʎa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín sevillana, masculín sevillano; plural femenín sevillanas, masculín sevillanos

  1. (Xentiliciu) Sevillana (habitante de ciudá & provincia).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de sevillano.

Referencies[editar]