tarnín
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ taɾˈniŋ ]
Etimoloxía: De Tarna + -ín.
Sustantivu[editar]
singular masculín tarnín, femenín tarnina; plural masculín tarninos, femenín tarnines
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de Tarna, nel conceyu de Casu.
Sinónimos[editar]
Pallabres rellacionaes[editar]
Axetivu[editar]
singular masculín tarnín, femenín tarnina, neutru tarnino; plural masculín tarninos, femenín tarnines
- (Xentiliciu) Relativo al llugar de Tarna, nel conceyu de Casu.
Sinónimos[editar]
Pallabres rellacionaes[editar]
Referencies[editar]
- Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.