tarnín

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ taɾˈniŋ ]
Etimoloxía: De Tarna + -ín.

Sustantivu[editar]

singular masculín tarnín, femenín tarnina; plural masculín tarninos, femenín tarnines

  1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Tarna, nel conceyu de Casu.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín tarnín, femenín tarnina, neutru tarnino; plural masculín tarninos, femenín tarnines

  1. (Xentiliciu) Relativo al llugar de Tarna, nel conceyu de Casu.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.