turc

De Wikcionariu
Mira tamién: Turc

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾk ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín turc, femenín turca ; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

Axetivu[editar]

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

Pallabres rellacionaes


Francés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈtyʁk ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

Axetivu[editar]

singular masculín turc, femenín turque; plural masculín turcs, femenín turques

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

Pallabres rellacionaes


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈtyɾk ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu (habitante).

Pallabres rellacionaes

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular turc ensin plural

  1. (Llingüística) Turcu, llingua turca.

Axetivu[editar]

singular masculín turc, femenín turca; plural masculín turcs, femenín turcas

  1. (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
  2. (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.

Pallabres rellacionaes