turca
Asturianu
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ka ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turcu ; plural femenín turques, masculín turcos
- (Xentiliciu) Habitante de Turquía.
Sinónimos
Traducciones y equivalencies
[editar]
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turcu.
Aragonés
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ka ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turco ; plural femenín turcas, masculín turcos
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turco.
Catalán
[editar] Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈtuɾ.kə ]; catalán occidental [ ˈtuɾ.ka ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turc; plural femenín turques, masculín turcs
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turc.
Español
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ka ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turco; plural femenín turcas, masculín turcos
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turco.
Gallegu
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ka ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turco; plural femenín turcas, masculín turcos
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turco.
Mirandés
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.kɐ ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca , masculín turco; plural femenín turcas, masculín turcos
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos[editar]
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turco.
Occitanu
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtyɾ.ko ]
«turc»
(rexistru)
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turc; plural femenín turcas, masculín turcs
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turc.
Portugués
[editar] Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.kɐ ]
Sustantivu
[editar]singular femenín turca, masculín turco; plural femenín turcas, masculín turcos
- (Xentiliciu) Turca (habitante).
Términos rellacionaos
Forma d’axetivu
[editar]- Forma femenina singular de turco.
- Sustantivos asturianos
- Sustantivos xenéricos asturianos
- Xentiliciu (asturianu)
- Formes d'axetivos asturianos
- Sustantivos aragoneses
- Sustantivos xenéricos aragoneses
- Xentiliciu (aragonés)
- Formes d'axetivos aragoneses
- Sustantivos catalanes
- Sustantivos xenéricos catalanes
- Xentiliciu (catalán)
- Formes d'axetivos catalanes
- Sustantivos españoles
- Sustantivos xenéricos españoles
- Xentiliciu (español)
- Formes d'axetivos españoles
- Sustantivos gallegos
- Sustantivos xenéricos gallegos
- Xentiliciu (gallegu)
- Formes d'axetivos gallegos
- Sustantivos mirandeses
- Sustantivos xenéricos mirandeses
- Xentiliciu (mirandés)
- Formes d'axetivos mirandeses
- Pallabres occitanes con rexistru sonoru
- Sustantivos occitanos
- Sustantivos xenéricos occitanos
- Xentiliciu (occitanu)
- Formes d'axetivos occitanos
- Sustantivos portugueses
- Sustantivos xenéricos portugueses
- Xentiliciu (portugués)
- Formes d'axetivos portugueses