turco
![]() |
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma neutra de turcu.
Aragonés[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Español[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu[editar]
singular masculín turco, femenín turca ; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Gallegu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ko ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
Mirandés[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín turco , femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu, de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes[editar]

Portugués[editar]
Pronunciación y silabación: [ ˈtuɾ.ku ]
Sustantivu (1)[editar]
singular masculín turco, femenín turca; plural masculín turcos, femenín turcas
- (Xentiliciu) Turcu (habitante).
Pallabres rellacionaes
Sustantivu (2)[editar]
masculín singular turco ensin plural
- (Llingüística) Turcu, llingua turca.
Axetivu[editar]
{{pt-axe-mf|turca|Turcu]], de Turquía.
- (Filoloxía) Turcu, de la llingua turca.
Pallabres rellacionaes
- Formes d'axetivos asturianos
- Aragonés-Asturianu
- Sustantivos aragoneses
- Sustantivos xenéricos aragoneses
- Xentiliciu (aragonés)
- Sustantivos masculinos ensin plural aragoneses
- Llingüística (aragonés)
- Axetivos aragoneses
- Axetivos xenéricos aragoneses
- Filoloxía (aragonés)
- Español-Asturianu
- Sustantivos españoles
- Sustantivos xenéricos españoles
- Xentiliciu (español)
- Sustantivos masculinos singulares españoles
- Llingüística (español)
- Axetivos españoles
- Axetivos xenéricos españoles
- Filoloxía (español)
- Gallegu-Asturianu
- Sustantivos gallegos
- Sustantivos xenéricos gallegos
- Xentiliciu (gallegu)
- Sustantivos masculinos ensin plural gallegos
- Llingüística (gallegu)
- Axetivos gallegos
- Axetivos xenéricos gallegos
- Filoloxía (gallegu)
- Mirandés-Asturianu
- Sustantivos mirandeses
- Sustantivos xenéricos mirandeses
- Xentiliciu (mirandés)
- Sustantivos masculinos ensin plural mirandeses
- Llingüística (mirandés)
- Axetivos mirandeses
- Axetivos xenéricos mirandeses
- Filoloxía (mirandés)
- Portugués-Asturianu
- Sustantivos portugueses
- Sustantivos xenéricos portugueses
- Xentiliciu (portugués)
- Sustantivos masculinos singulares portugueses
- Llingüística (portugués)
- Axetivos portugueses
- Filoloxía (portugués)