zamorana

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ θa.moˈɾa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín zamorana, masculín zamoranu ; plural femenín zamoranes, masculín zamoranos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá de Zamora.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia de Zamora.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de zamoranu.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ θa.moˈɾa.na ]; seseante [ sa.moˈɾa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín zamorana, masculín zamorano; plural femenín zamoranas, masculín zamoranos

  1. (Xentiliciu) Zamorana (habitante de ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de zamorano.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ θa.mɔˈɾa.na ]; seseante [ sa.mɔˈɾa.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín zamorana, masculín zamorano; plural femenín zamoranas, masculín zamoranos

  1. (Xentiliciu) Zamorana (habitante de ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de zamorano.

Referencies[editar]