zamorano

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ θa.moˈɾa.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de zamoranu.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: non seseante [ θa.moˈɾa.no ]; seseante [ sa.moˈɾa.no ]

Sustantivu[editar]

singular masculín zamorano, femenín zamorana; plural masculín zamoranos, femenín zamoranas

  1. (Xentiliciu) Zamoranu (habitante de ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín zamorano, femenín zamorana ; plural masculín zamoranos, femenín zamoranas

  1. (Xentiliciu) Zamoranu, de Zamora (ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ θa.mɔˈɾa.no ]; seseante [ sa.mɔˈɾa.no ]

Sustantivu[editar]

singular masculín zamorano, femenín zamorana; plural masculín zamoranos, femenín zamoranas

  1. (Xentiliciu) Zamoranu (habitante de ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Axetivu[editar]

singular masculín zamorano, femenín zamorana; plural masculín zamoranos, femenín zamoranas

  1. (Xentiliciu) Zamoranu, de Zamora (ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Referencies[editar]