chinu

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.nu ]

Anagrama: nichu

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Xentiliciu) Habitante de China.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la República Popular China.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular chinu ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua sinotibetana falada en China, zones del oriente asiático y nel mundu enteru por mor de los inmigrantes chinos, formada de delles variedaes non siempre comprensibles ente sí.
  2. (Llingüística) Llingua oficial de China, Taiwán y Singapur, basada na variedá llingüística de Pequín.

Sinónimos[editar]

[2] mandarín

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Sustantivu (3)[editar]

singular masculín chinu, femenín china; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Gochu.
  2. (Zooloxía), (Ganadería) coloquial Xatu.

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín chinu, femenín china, neutru chino; plural masculín chinos, femenín chines

  1. (Filoloxía) Relativo a la llingua china.
  2. (Xentiliciu) Relativo a China.
  3. (Xentiliciu) Relativo a la República Popular China.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
  • Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.