Viena

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Vista de Viena.

Pronunciación y silabación: [ ˈbje.na ]

(rexistru)

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Ciudá centroeuropea, que ye la capital d'Austria.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «Viena».

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «vienés».
  • Cartafueyos normativos. Nomes de los países del mundu y de les sos capitales y xentilicios; Academia de la Llingua Asturiana, 2010, Uviéu; ISBN: 978-84-8168-500-8.

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbje.na ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈbjɛ.nə ], [ ˈvjɛ.nə ]; catalán occidental [ ˈbjɛ.na ], [ ˈvjɛ.na ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «vienès».
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «vienés».
  • «ésAdir», portal llingüísticu de la Corporación Catalana de Medios Audiovisuales; páxina web.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbje.na ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «vienés».
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbje.na ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line. OBSERVACIÓN: Dientro la entrada de «vienés».


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbje.no ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈvje.nɐ ]

Nome propiu[editar]

singular femenín «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]


Vascu[editar]

Nome propiu[editar]

singular «Viena»

  1. (Topónimu) Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Elhuyar Hiztegia/Diccionario Elhuyar; Kultura eta Hizkuntza Politika Saila/Departamento de Cultura y Política Lingüística, Eusko Jaurlaritza/Gobierno Vasco Páxina web.
  • Munduko estatuen izenak, herritarren izenak, hizkuntza ofizialak eta hiriburuak; Euskaltzaindia, 2019. Consulta PDF on-line.