vienés

De Wikcionariu
Mira tamién: vienes, vienès, vienês

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ bjeˈnes ]

(rexistru)
Anagrama: nieves, veníes, vienes

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín y femenín vieneses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa, neutru vienés ~ vieneso; plural masculín y femenín vieneses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de vienés.

Otres formes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.

Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ bjeˈnes ]

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés, de Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario ortografico de l'aragonés (Seguntes la Propuesta Ortografica de l'EFA). Estudio de Filología Aragonesa. ISSN 1988-8139. Abril de 2023. Consulta PDF on-line.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán occidental [ bi.eˈnes ], [ vi.eˈnes ]; catalán oriental [ bi.əˈnɛs ], [ vi.əˈnɛs ]

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa ; plural masculín vienesos, femenín vieneses

  1. (Xentiliciu) valencianu Vienés (habitante).

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vienesos, femenín vieneses

  1. (Xentiliciu) valencianu Vienés, de Viena.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ bjeˈnes ]

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa ; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés, de Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.
  • Ortografía de la lengua española; Real Academia Española & Asociación de Academias de la Lengua Española, 2010, ISBN: 978-84-670-3426-4.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ bjɛˈnes ]

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés, de Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ bjeˈnes ]

Sustantivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín vienés, femenín vienesa; plural masculín vieneses, femenín vienesas

  1. (Xentiliciu) Vienés, de Viena.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.