alicantina

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ a.li.ka(ŋ)nˈti.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín alicantina, masculín alicantín ; plural femenín alicantines, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Habitante de la ciudá d'Alicante.
  2. (Xentiliciu) Habitante de la provincia d'Alicante.

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'alicantín.

Referencies[editar]

  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ a.li.kanˈti.na ]

Sustantivu[editar]

singular femenín alicantina, masculín alicantino; plural femenín alicantinas, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Alicantina (habitante de la ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'alicantino.

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: portugués européu [ ɐ.li.kɐ̃ˈti.nɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín alicantina, masculín alicantino; plural femenín alicantinas, masculín alicantinos

  1. (Xentiliciu) Alicantina (habitante de la ciudá & provincia).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular d'alicantino.

Referencies[editar]