basc

De Wikcionariu

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbask ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín basc, femenín basca ; plural masculín bascos(~ bascs), femenín basques

  1. (Xentiliciu) Vascu (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular basc ensin plural

  1. (Llingüística) Vascu, llingua vasca.

Sinónimos[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín basc, femenín basca; plural masculín bascos(~ bascs), femenín basques

  1. (Xentiliciu) Vascu, del País Vascu.
  2. (Filoloxía) Vascu, de la llingua vasca.

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈbask ]

(rexistru)

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín basc, femenín basca; plural masculín basques, femenín bascas

  1. (Xentiliciu) Vascu, llingua vasca.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular basc ensin plural

  1. (Llingüística) Vascu, llingua vasca.

Otres formes[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín basc, femenín basca; plural masculín basques, femenín bascas

  1. (Xentiliciu) Vascu, del País Vascu.
  2. (Filoloxía) Vascu, de la llingua vasca.

Otres formes[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]