cainavina

Asturianu

Pronunciación y silabación: [ kaj.naˈβi.na ]
Etimoloxía: De Cainava + -ín.

Sustantivu

singular femenín cainavina, masculín cainavín ; plural femenín cainavines, masculín cainavinos → términu non incluyíu nel DALLA

1. (Xentiliciu) Habitante del llugar de Cainava, nel conceyu de Ponga.

Pallabres rellacionaes

• pongueta; beyusca, casielluda, cazuepa, tandexa, tarañesa

Forma d’axetivu

1. Forma femenina singular de cainavín.

Referencies

• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.