Saltar al conteníu

canino

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kaˈni.no ]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de canín.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kaˈni.no ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Cánidos) Cachorru (cría del perru).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kaˈni.no ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular canino; plural caninos

  1. (Anatomía) Canil, colmiellu.

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.

Sinónimos[editar]


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kaˈni.no ]

Axetivu

[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ kɐˈni.nu ]

Axetivu

[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.