canino

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ kaˈni.no ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de canín.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ kaˈni.no ]

Sustantivu[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Zooloxía) Cachorru (cría del perru).

Sinónimos[editar]

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ kaˈni.no ]

Sustantivu[editar]

masculín singular canino; plural caninos

  1. (Anatomía) Canil, colmiellu.

Sinónimos

Axetivu[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.

Sinónimos


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ kaˈni.no ]

Axetivu[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ kɐˈni.nu ]

Axetivu[editar]

singular masculín canino, femenín canina; plural masculín caninos, femenín caninas

  1. (Bioloxía) Canín, caniegu, perrizu, perrún.