Saltar al conteníu

chino

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈt͡ʃi.no ]
(rexistru)
Anagrama: incho, inchó

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de chinu.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈt͡ʃi.no ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín chino, femenín china; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Xentiliciu) Chinu, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) Chinu, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular chino ensin plural

  1. (Llingüística) Chinu, llingua china.
  2. (Llingüística) Chinu mandarín.

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín chino, femenín china ; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Xentiliciu) Chinu, de China.
  2. (Xentiliciu) Chinu, de la República Popular China.
  3. (Filoloxía) Chinu, de la llingua china.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈt͡ʃi.no ]

Sustantivu

[editar]

singular masculín chino, femenín china; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Suidos), (Ganadería) Gochu (Sus scrofa domesticus).
  2. (Suidos), (Ganadería) Gochu (machu).

Sinónimos[editar]

Referencies

[editar]