chino

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.no ]

Anagrama: incho, inchó

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma neutra de chinu.


Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.no ]

Sustantivu (1)[editar]

singular masculín chino, femenín china; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Xentiliciu) Chinu, de China (habitante).
  2. (Xentiliciu) Chinu, de la República Popular China (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Sustantivu (2)[editar]

masculín singular chino ensin plural

  1. (Llingüística) Chinu, llingua china.
  2. (Llingüística) Chinu mandarín.

Sinónimos[editar]

Axetivu[editar]

singular masculín chino, femenín china ; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Xentiliciu) Chinu, de China.
  2. (Xentiliciu) Chinu, de la República Popular China.
  3. (Filoloxía) Chinu, de la llingua china.

Pallabres rellacionaes[editar]

Referencies[editar]

  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈt͡ʃi.no ]

Sustantivu[editar]

singular masculín chino, femenín china; plural masculín chinos, femenín chinas

  1. (Zooloxía), (Ganadería) Gochu (Sus scrofa domesticus).
  2. (Zooloxía), (Ganadería) Gochu (machu).

Sinónimos[editar]

Referencies[editar]