daqué
Apariencia
Asturianu
[editar] Pronunciación y silabación: [ daˈke ]
Axetivu
[editar]invariable daqué masculín, femenín y neutru singular y plural
- Determinante esistencial pa indicar una cierta proporción d'un conxuntu, polo menos un elementu.
- Nesti viaxe bien podíemos visitar daqué muséu, ¿nun te paez?
- Determinante esistencial pa falar d'un oxetu o d'un individuu que pertenez a un grupu pero ensin concretar cuál.
- Cal que lleas daqué llibru. Voi falar con daqué vecín a ver si tien el mesmu problema col agua.
- Determinante esistencial que designa una cosa o una persona particular pero que nun ye conocida o nun se quier especificar.
- Daqué día d'esta selmana ye festivu pero nun recuerdo agora cuál. Marchó de vacaciones pa daqué pueblu de la costa, nun anecies que nun te lo voi dicir.
- Una cantida pequeña y indeterminada d'elementos.
- Daqué alumnos van reclamar les notes de la evaluación.
- Nun contestu negativu, nin una sola de les coses o persones señalaes pol sustantivu al qu'acompaña.
- Nun fixo daqué exerciciu de los que-y mandé.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Traducciones y equivalencies
[editar]«algún»: nin ún solu de los elementos → véase «nengún»
Pronome
[editar]invariable daqué singular
- Indica un oxetu, una cosa, un actu, un asocedíu, un estáu o un fechu cualquiera, que ye indetermináu pero esistente.
- Yera daqué nesa casa que los amedranó.
- Indica una cantidá pequeña indeterminada.
- Comió daqué masque nun tenía fame.
Sinónimos
Pallabres rellacionaes
Traducciones y equivalencies
[editar]«daqué»: realidá indeterminada pero esistente
«daqué»: cantidá pequeña indeterminada
Alverbiu
[editar]- (Alverbiu de cantidá), (Alverbiu de mou), (Alverbiu de llugar), (Alverbiu de tiempu) Un pocu pero non totalmente, con poca intensidá, una cantidá pequeña (de tiempu, d'espaciu).
- Ye daqué neciu; Trabayen daqué; Caminó daqué y yá se sentó; Durmió daqué.