Saltar al conteníu

finés

De Wikcionariu
Mira tamién: fines, finès, finês

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈnes ]
(rexistru)

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín y femenín fineses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Finlandia.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Sustantivu (2)

[editar]
Zones onde se fala finés.

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Llingua urálica falada en Finlandia.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Abreviatura o sigla[editar]

  • ISO 639-1: fi, ISO 639-2, ISO 639-3: fin

Traducciones y equivalencies

[editar]

Consulta na Wikipedia l'artículu tocante a «finés».

Axetivu

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa, neutru finés ~ fineso; plural masculín y femenín fineses

  1. (Xentiliciu) Relativo a Finlandia.
  2. (Filoloxía) Relativo a la llingua finlandesa.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma neutra de finés.

Otres formes[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈnes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín finés , femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

Sinónimos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín finés , femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
  2. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Referencies

[editar]
  • Aragonario. Diccionario castellano/aragonés; Proyecto LINGUATEC & Gobierno de Aragón. Páxina web.
  • Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa, Edacar nº 14, Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés, Zaragoza, 2024. ISSN 1988-8139. Ochobre de 2024. Consulta PDF on-line.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán occidental [ fiˈnes ]
  • catalán oriental [ fiˈnɛs ]

Sustantivu

[editar]

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) valencianu Finés, finlandés, llingua finesa.

Otres formes[editar]

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín finesos, femenín fineses

  1. (Filoloxía) valencianu Finés, finlandés, de la llingua finesa.

Otres formes[editar]

Sinónimos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈnes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa ; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
  2. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈnes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

Axetivu

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés, de Finlandia.
  2. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈnes ]

Sustantivu (1)

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Xentiliciu) Finés, finlandés (habitante).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Sustantivu (2)

[editar]

masculín singular finés ensin plural

  1. (Llingüística) Finés, finlandés, llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Axetivu

[editar]

singular masculín finés, femenín finesa; plural masculín fineses, femenín finesas

  1. (Filoloxía) Finés, finlandés, de la llingua finesa.

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians; Joan de Cantalausa & Institut d'Estudis Occitans, 2002-2006. Consulta on-line.
  • Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.