finesa

De Wikcionariu

Asturianu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín y masculín fineses

  1. (Xentiliciu) Habitante de Finlandia.

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Traducciones y equivalencies[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finés.


Aragonés[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín finesas, masculín fineses

  1. (Xentiliciu) Finesa, finlandesa (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finés.


Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ fiˈnɛ.zə ]; catalán occidental [ fiˈne.za ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finès ~ finés.

Español[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín finesa, masculín finés; plural femenín finesas, masculín fineses

  1. (Xentiliciu) Finesa, finlandesa (habitante).

Sinónimos

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finés.


Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.sa ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finés.


Occitanu[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.zo ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finés.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ fiˈne.zɐ ]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de finês.