Saltar al conteníu

fineses

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈne.ses ]
(rexistru)

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finés.
  2. Forma plural de finesa.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma plural, masculina y femenina, de finés.


Aragonés

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈne.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finés.


Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ fiˈnɛ.zəs ]
  • catalán occidental [ fiˈne.zes ]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina plural de finès ~ finés.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈne.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finés.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈne.ses ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finés.

Occitanu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ fiˈne.zes ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finés.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finés.

Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • portugués européu [ fiˈne.zəʃ ]

Forma de sustantivu

[editar]
  1. Forma plural de finês.

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma masculina plural de finês.