güeriata
Asturianu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ɣweˈɾja.ta ]
Etimoloxía: De (La) Güeria + sufixu -atu.
Sustantivu[editar]
singular femenín güeriata, masculín güeriatu ; plural femenín güeriates, masculín güeriatos
- (Xentiliciu) Habitante del llugar de La Güeria, nel conceyu de Samartín del Rei Aurelio.
Pallabres rellacionaes[editar]
Forma d’axetivu[editar]
- Forma femenina singular de güeriatu.
Referencies[editar]
- Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.