Saltar al conteníu

grega

De Wikcionariu
Mira tamién: grèga

Catalán

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • catalán oriental [ ˈɡɾe.ɣə ]
  • catalán occidental [ ˈɡɾe.ɣa ]
(rexistru)

Sustantivu

[editar]

singular femenín grega, masculín grec; plural femenín gregues, masculín grecs

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de grec.

Referencies

[editar]
  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.


Gallegu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈɡɾɛ.ɣa ]; con "gheada" [ ˈħɾɛ.ħa ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín grega, masculín grego; plural femenín gregas, masculín gregos

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de grego.

Referencies

[editar]
  • Dicionario da Real Academia Galega; Real Academia Galega. Consulta on-line.
  • DIGALEGO. Dicionario de galego; Xunta de Galicia & Ir Indo Edicións, S.L., 2004-2013. Consulta on-line.


Portugués

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈɡɾe.ɣɐ ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín grega, masculín grego; plural femenín gregas, masculín gregos

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular de grego.

Referencies

[editar]