grega

De Wikcionariu
Mira tamién: grèga

Catalán[editar]

Pronunciación y silabación: catalán oriental [ ˈɡɾe.ɣə ]; catalán occidental [ ˈɡɾe.ɣa ]

(rexistru)

Sustantivu[editar]

singular femenín grega, masculín grec; plural femenín gregues, masculín grecs

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Pallabres rellacionaes[editar]

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de grec.

Referencies[editar]

  • Diccionari de la llengua catalana; Institut d'Estudis Catalans, 2ª edición, 2007. ISBN: 978-84-297-5977-8. Versión on-line.
  • Diccionari normatiu valencià; Acadèmia Valenciana de la Llengua. Consulta on-line.

Gallegu[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾɛ.ɣa ]; con "gheada" [ ˈħɾɛ.ħa ]

Sustantivu[editar]

singular femenín grega, masculín grego; plural femenín gregas, masculín gregos

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de grego.


Portugués[editar]

Pronunciación y silabación: [ ˈɡɾe.ɣɐ ]

Sustantivu[editar]

singular femenín grega, masculín grego; plural femenín gregas, masculín gregos

  1. (Xentiliciu) Griega (habitante).

Pallabres rellacionaes

Forma d’axetivu[editar]

  1. Forma femenina singular de grego.