Saltar al conteníu

inda

De Wikcionariu

Asturianu

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈi(ŋ)n.da ]

Alverbiu

[editar]
  1. (Alverbiu de tiempu) Sirve pa indicar que l'aición, el fechu o l'estáu del que falamos continúa, continuó o continuará esistiendo nel tiempu al que facemos referencia.
    El tren de les tres y cuartu inda nun aportó y yá son y media.
    Cuando tenía diez años, mio hermanu inda creyía nos Reis Magos.
  2. (Alverbiu de cantidá) Mui cerca de tar completo, faltando poco.

Otres formes[editar]

  • aínda forma encamentada nel DALLA

Sinónimos[editar]

Traducciones y equivalencies

[editar]

Referencies

[editar]
  • Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.


Español

[editar]

Pronunciación

[editar]
  • [ ˈin.da ]

Sustantivu

[editar]

singular femenín inda, masculín indo; plural femenín indas, masculín indos

  1. (Xentiliciu) d'usu cultu India (habitante d'India).

Sinónimos[editar]

Términos rellacionaos[editar]

Forma d’axetivu

[editar]
  1. Forma femenina singular d'indo.

Referencies

[editar]
  • Diccionario de la Real Academia Española; Real Academia Española, 2014, 23ª edición ISBN: 9788467041897. Versión on-line.