katu
Saltar a navegación
Saltar a la gueta
Vascu[editar]
Pronunciación y silabación: [ ka.tu ]
Sustantivu[editar]
animáu - nominativu katu, definíu singular katua, definíu plural /ergativu singular katuak
- (Zooloxía) Gatu (especie); gatu, gata.
Pallabres rellacionaes
Declinación
declinación de katu
| indefiníu | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| absolutivu | katu | katua | katuak |
| ergativu | katuk | katuak | katuek |
| xenitivu | katuren | katuaren | katuen |
| dativu | katuri | katuari | katuei |
| comitativu | katurekin | katuarekin | katuekin |
| benefactivu | katurentzat | katuarentzat | katuentzat |
| causativu | katurengatik | katuarengatik | katuengatik |
| instrumental | katuz | katuaz | katuez |
| inesivu | katurengan | katuarengan | katuengan |
| locativu | |||
| adlativu | katurengana | katuarengana | katuengana |
| terminativu | katurenganaino | katuarenganaino | katuenganaino |
| directivu | katurenganantz | katuarenganantz | katuenganantz |
| alverbial | katurenganako | katuarenganako | katuenganako |
| ablativu | katurengandik | katuarengandik | katuengandik |
| partitivu | katurik | ||
| prolativu | katutzat |